brucināt
brucināt -inu, -ini, -ina, pag. -ināju; trans.; apv.
1.Asināt (izkapti) ar galodu.
PiemēriBrucināt izkapti.
- Brucināt izkapti.
- Mārtiņš.. gribēja brucināt, bet Akots zēnu atturēja. «Dod man. Es uzasināšu.» Akots pameklēja kabatā mazu vīlīti, nosēdās zālē un ņēmās ar to asināt Mārtiņa izkapti.
2.Plaucēt (ar verdošu ūdeni).
Piemēri..visa [netīrā] siena beržama ar.. pelniem un brucināma ar vārošu ūdeni.
- ..visa [netīrā] siena beržama ar.. pelniem un brucināma ar vārošu ūdeni.
Avoti: 2. sējums