aizšļukt
aizšļukt -šļūku, -šļūc, -šļūk, pag. -šļuku; intrans.
Šļūkot, slīdot aizkļūt (kur, aiz kā, kam priekšā u. tml.).
PiemēriMaks aizšļucis aiz oderes.
- Maks aizšļucis aiz oderes.
- Grāmata aizšļuka aiz kumodes.
Avoti: 1. sējums