aizputeņot
aizputeņot parasti 3. pers., -o, pag. -oja; pareti
1.trans. Puteņojot aizklāt, aizsegt. Aizputināt.
PiemēriSniegi puteņo un aizputeņo acis..
- Sniegi puteņo un aizputeņo acis..
2.intrans. Puteņojot attālināties.
PiemēriSniega virpuļi aizputeņo pa lauku.
- Sniega virpuļi aizputeņo pa lauku.
2.1.pārn. Ar puteņiem paiet, aiziet (par laika posmiem).
PiemēriAtputeņo un aizputeņo ziema.
- Atputeņo un aizputeņo ziema.
- Aizputeņo februāris.
Avoti: 1. sējums